Πυροσβέστης / Μαρτυρία

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΝΙΚΟ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟ ΟΠΟΥ ΠΛΑΪ ΠΛΑΪ ΜΟΝΟΙ> ΜΑΣ ΔΙΝΑΜΕ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ>>> Ο αποστολέας του email είναι φίλος, εθελοντής δασοπυροσβέστης, και το> κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν από τους συναδέλφους> του!>> 21/8/2007>> "Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς> πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο> «Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα.">> Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την> αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας..>> Θα ήθελα να ξεχάσω> τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα> ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το> σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που> πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν> διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό.. Θα ήθελα να ξεχάσω> τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν> παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο> και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα.. Θα ήθελα να ξεχάσω τα> τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες> να μας ζώνουν από παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις> των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν> τα σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με> τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να> απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας> τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη, Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν> προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή> είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας Θα ήθελα επίσης> να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα> που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας Θα ήθελα να ξεχάσω> αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας> άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες> φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά Θα ήθελα να> ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα> κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα> παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν>>> Μα δεν θα ξεχάσω> εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας> δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς> που μας περιτριγύρισαν Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους απο Αταλάντη> που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή Μα δεν θα> ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους> να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και> κοροιδεύουν τους Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε> γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την> επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα. Μα δεν θα ξεχάσω> οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500> μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να> μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.> Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε> όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και> μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που> ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας ευχαριστώ.>> Και δεν θα ξεχάσω> να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη> για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου. Η> απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν> υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα> σου καίει τους πνεύμονες; πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και> εμείς εδώ κάτω; πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και> προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες> που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...>> Λίγη στάχτη στα μαλλιά...> δολοφόνοι...